فرمت فایل: ورد –Word و قابل ویرایش
تعداد صفحات: 18
تذهیب، همچون نقاشی، دارای مکتبها و دورههای خاصی است ؛ چنانکه میتوان
از مکاتب سلجوقی، بخارا، تیموری، صفوی و قاجار و شعب مختلف هر مکتب سخن
گفت. برای مثال، در مکتب تیموری، شعبههای شیراز، تبریز، خراسان و... را
میتوان تمیز داد و در واقع، تفاوت در رنگها، روش قرار گرفتن نقشها در یک
صفحه تذهیب و تنظیم نقشها در مکتبهای مختلف، عامل این تفاوت است. برای
نمونه، تذهیب در مکتب بخارا به آسانی از تذهیب در دیگر مکتبها بازشناخته
میشود. چون، در مکتب بخارا از رنگهای زنگار، شنگرف، سورنج و سیاه استفاده
میشدهاست، در صورتی که در مکتبهای دیگر، رنگها به این ترتیب کاربرد
نداشتهاست.
میتوان گفت تذهیبهای دورههای مختلف، بیان کننده حالات و روحیات آن
دورهها هستند: تذهیب سده چهارم ه.ق ساده و بی پیرایه، سدههای پنجم و ششم
ه.ق متین و منسجم، سده هشتم ه.ق پرشکوه و نیرومند و سدههای نهم و دهم ه.ق
ظریف و تجملی هستند.
بررسی آثار تذهیب شده دردورههای گذشته، بر تأثیر فراوان هنر تذهیب
ایران در دیگر کشورها – هند، ترکیه عثمانی و کشورهای عربی- حکایت دارد.
هنرمندانی که در اوایل دورهٔ صفوی از ایران به هند مهاجرت کردند، بنیانگذار
مکتب نقاشی ایران و هند شدند و آثاری بزرگ از خود بر جا گذاردند. آثار به
جا مانده از مکتب مغولی هند که در نوع خود بی مانند است، بر این واقعیت
حکایت دارد که این مکتب تداوم مکتب نقاشی ایران و هند است.
در ترکیه عثمانی، هنرمندان مذهّب زیاد جلوه نکردند و اگر این هنر در آن
سرزمین رشدی کرد، به خاطر هنرمندان ایرانیی بود که با مهاجرت به ترکیه
عثمانی، بنیانگذار مکتب هنری در آن دیار شدند. در کشورهای عربی نیز، به سبب
بازگشت هنرمندان ایرانی از آن کشورها، هنر تذهیب اوجی نیافت.
در واقع، هنر تذهیب ایران در دنیا یگانهاست. در اروپا، به نوعی از آذین
و آرایش، تذهیب میگویند و تذهیب ایرانی را با آن مقایسه میکنند ؛ اما
تذهیب اروپایی با تذهیب به شیوه ایرانی، به طور کلی، فرق دارد. آذینهای
تذهیب اروپایی از ساقهٔ درختی مانند مو و برگهای رنگین تشکیل شدهاست و در
کنار آنها، گاهی پرندگان، حیوانها، صورتهای مختلف انسان و مناظر طبیعی را
میتوان دید.
پیشینه
پیشینه آذین و تذهیب در هنر کتاب آرایی ایران، به دوره ساسانی میرسد.
بعد از نفوذ اسلام در ایران، هنر تذهیب در اختیار حکومتهای اسلامی و عرب
قرار گرفت و «هنر اسلامی» نام یافت. اگر چه زمانی این هنر از بالندگی فرو
ماند، اما مجدداً پویایی خود را به دست آورد. چنانکه در دورهٔ سلجوقی
مذهـبان، آرایش قرآنها، ابراز و ادوات، ظرفها، بافتهها و بناها را پیشهٔ
خود ساختند و چندی بعد، در دوره تیموری این هنر به اوج خود رسید و زیباترین
آثار تذهیب شده به وجود آمد.
هنرمندان نقاش، صحافان و صنعتگران، به خواست سلاطین از سراسر ایران
فراخوانده شدند و درکتابخانههای پایتخت به کار گمارده شدند. بدین ترتیب،
آثار ارزشمند و با شکوهی پدید آمد. در دورهٔ صفوی، نقاشی، تذهیب و خط
درخدمت هنر کتاب آرایی قرار گرفت و آثاری به وجود آمد که زینت بخش موزههای
ایران و جهان است. اما، رنج هنرمندان بی ارج ماند و ارزش آنان در زمان
|