|
فرمت فایل: ورد –Word و قابل ویرایش
تعداد صفحات: 33
فهرست:
وزن مخصوص چوبهای جوان
دید کلی به چوبهای جوان
تقسیم بندی چوبها
ریز ساختار چوب
تبدیل شیمیایی چوب
کاربردهای چوب جوان
ویژگی های چوب جوان
نقوش چوب جوان
منابع:
www.sanayechob.com
www.amozeshchobkari.com
وزن مخصوص چوبهای جوان
اطلاعات مربوط به وزن مخصوص چوب جوان جالب ولازم است , نه تنها مسائل
حمل ونقل , بلکه برای رابطه اش با سختی والبته کار چوب جوان . ما همیشه
باید بین چگالی مطلق و ظاهری فرق بگذاریم , اولی تقریبا همیشه ثابت است ,
زیرا حفره ها ی سلولز و مشتقات آن که مواد چوبی را تشکیل می دهند , حذف می
شوند . چگالی ظاهری آوندها وحفره های چوب جوان را در بر می گیرد و به علت
وابستگی زیاد به درجه رطوبت و عوامل موثر بر آن که در زیر می آید , بسیار
متغیر است :
1) گونه درخت 2) منطقه کاشت ( انبوه یا پراکنده ) 3) سن 4) رطوبت هوا
برون چوب و چوب جوان از چوب پیرکه به تازگی قطع شده است , وزن بیشتری
دارد .درختان نرمی که در نواحی مرطوب رشد کرده اند , پس از برش از چوبهای
سخت سنگین ترند . در پهن برگان سختی , مقاومت,حلقه های پهن , نبود آوندها
همگی منجر به وزن مخصوص بیشتر می شود . در سوزنی برگها چگالی بالا با سختی
زیاد و مقاومت و در چوبهای جوان کوچک با حلقه های منظم باریک همراه است .
در هر گونه اگر درختان در اب و هوای مناسب , زمین زه کشی شده با دمای مناسب
, نور کافی رشد کرده باشد و در زمستان قطع شده باشد ,چوب چگالتری به دست
می دهد . مانند سختی وزن مخصوص در هر بخش درخت متغیر است .
دید کلی به چوبهای جوان
در یک برش عرضی از تنه درخت ، ساختار قابل رویت چوب به ترتیب از مرکز
چوب به سمت بیرون عبارتند از: مغز چوب ، چوب یا زایلم ، لایه زاینده
(کامبیوم)، پوست.
.
مغز چوب جوان
مغز ، که در قسمت مرکزی و وسط ساقه یا شاخه قرار دارد، به صورت یک نوار
سیاهرنگ قابل تشخیص است. مغز شامل بافتهایی است که در طی اولین سال رشد
درخت تشکیل شده‌اند.
چوب (زایلم)
قسمت چوب ، یک لایه ضخیم است که در کنار سلولهای زاینده به صورت
حلقه‌های متحد المرکز (رویش‌های سالانه) آرایش می‌یابد. در درخت در حال رشد
، چوب عموما از سلولهای زنده تشکیل شده است. چوب محکم‌ترین و مقاوم‌ترین
قسمت تنه برای کارهای ساختمانی است. در جهت برش‌های افقی ، شیره درخت از
پوست درخت از میان نسوج شعاعی عبورمی‌کند و به چوب می‌رسد.
نقش نسوج شعاعی در مقاومت چوب بسیار مهم است. در واقع این نسوج مانند
بست‌هایی هستند که الیاف چوب را به همدیگر محکم می‌کنند و نگاه می‌دارند و
از خم شدن و از هم‌گسیختگی رشته می‌کاهند. به مرور زمان در اطراف مغز چوب ،
بافتی از سلولهای مرده تشکیل می‌گردد که چوب پیر نام دارد. این قسمت
معمولا از چوب جوانی که آن را احاطه کرده است محکم‌تر می‌باشد و حاوی
مقادیری رنگ و مواد قلیایی است.
در مقطع عرضی درختانی مثل گردو ، آلبالو و نارون ، چوب مرکزی یا چوب پیر
دیده می‌شود. چوب جوان معمولا رنگ روشنی دارد، اما چوب پیر تیره‌تر
می‌باشد.
لایه زاینده (کامبیوم)
ناحیه کامبیومی ، لایه بسیار نازکی است که شامل سلولهای زنده می‌باشد و
بین بافت چوبی اولیه و پوست داخلی (آبکش) قرار دارد. تقسیم سلولی و رشد
شعاعی درخت در این ناحیه صورت می‌گیرد. تعداد سلولهایی که تولید می‌شوند و
به بافت چوبی داخلی می‌پیوندند، بیشتر از تعداد سلولهایی است که به طرف
آبکش (قسمت خارجی) می‌روند. یعنی سلولهای آوند آبکشی کمتر از سلولهای بافت
چوبی تقسیم می‌شوند. به این دلیل ، بیشترین حجم درخت را چوب تشکیل می‌دهد
تا پوست.
رشد درخت
درخت از طریق تقسیم سلولی به دو صورت رشد می‌کند: رشد طولی و رشد عرضی
(شعاعی). رشد طولی (اولیه) که در اولین فصل سال رخ می‌دهد، در انتهای
ساقه‌ها ، شاخه‌ها و ریشه انجام می‌شود و نقاط رشد ، داخل جوانه‌ها که در
پاییز سال قبل تشکیل شده‌اند قرار دارد. رشد عرضی (شعاعی) همانطور که ذکر
شد در ناحیه لایه زاینده (کامبیوم) صوت می‌گیرد.
پوست درخت جوان
پوست درخت جوان در برابر ضربات و ضایعات مکانیکی از چوب محافظت می‌کند.
این قسمت ، از دو لایه تشکیل شده است: لایه بیرونی (پوست خارجی) و لایه
داخلی (آبکش). لایه نازک پوست داخلی (آبکش) ، انتقال شیره درخت به شاخه‌ها و
ذخیره آنها را بر عهده دارد.
تقسیم بندی چوبها
درختان ، متعلق به تیره گیاهان بذرده هستند که به دو دسته بازدانگان و
نهاندانگان تقسیم می‌شوند. سوزنی‌برگان (نرم چوبها) به دسته اول و پهن
برگان (سخت چوبها) به دسته دوم تعلق دارند.
سخت چوبها
این دسته ، شامل چوب درختان پهن برگ می‌باشد. بافت چوب درختان پهن برگ
تنها در زمانی که درخت برگ دارد، رشد می‌کند. رشد و نمو در بهار شروع
می‌شود و به مرور در پاییز متوقف می‌شود. لذا حلقه سالیانه این درختان به
صورت یکنواخت از چوب بهاره دارای رنگ روشن به طرف چوب پاییزه تیره رنگ
تغییر می‌کند. نام سخت چوبها ، بدلیل نوع بافت آنها است و دلیل بر سخت‌تر
بودن کلیه چوبهای این دسته نمی‌باشد.
برخی از درختان پهن برگ عبارتند از: گردو ، انجیر ، بلوط ، چنار ، راش ، تبریزی ، سپیدار و افرا. از جمله موارد استفاده از این
|