|
فرمت فایل: ورد –Word و قابل ویرایش
تعداد صفحات: 19
آیات خدا در آفاق و انفس:
این آیات نکات جالبی از آیات و دلائل توحید و نشانه های پروردگار را در
نظان عالم هستی بازگو می کند، این آیات که همه با تعبیر من ایاته (یکی از
نشانه های خدا...) آغاز می شود و آهنگ مخصوص و لحن گیرایی دارد قابل توجه
انکه آیاتی که با این جمله شروع می شوند در قرآن 11 آیه بیش نیست که هفت
ایه آن در همین سوره روم است و دو آیه در سوره فصلت و دو آیه در سوره شوری و
مجموع این 11 آیه حقاً یک دور کامل
قرآن در اینجا نخست به سراغ آفرینش انسان که اولین و مهمترین موهبت الهی بر اوست می رود و می گوید:
یکی از نشانه های او است که شما را از خاک آفریده، شما انسانهایی شدید که در روی زوین منتشر گشتید.
در این آیه و نشانه های عظمت الهی اشاره شده: یکی آفرینش انسان از خاک –
دیگر تکثیر انسان و انتشار فرزندان آدم بوده. که اکر انتشار او نبود به
روی زمین از بین می رفت و نسل او برچیده می شد.
راستی خاک کجا و انسانی با این ظرافت کجا؟ اگر پرده های ظریف چشم که از
برگ گل هم لطیفتر و خساستر و ظریفتر است، همچنین سلول های فوق العاده حساس و
ظریف مغز را در کنار خاک بگذاریم و با هم مقایسه کنیم آنگاه می فهمیم که
آفریدگار جهان چه قدرت عجیبی به کار گرفته. آنکس که در چنین موجود مرده ای
که کم ارزش ترین موجودات محسوب می شد چنان موجود زنده شگرفی بیافرید شایسته
هرگونه ستایش بر این قدرت و علم و دانش بی حساب است. «فتبارک الله احسن
الخالقین»
قابل توجه اینکه کلمه «اذا» در زبان عربی در مورد امور ناگهانی به کار
می رود، ذکر این تعبیر در اینجا ممکن است اشاره به آن باشد که خداوند
آنچنان قدرت تکثیر مثل به آدم داد که در مدتی کوتاه ناگهان نسل او در سراسر
زمین منتشر شد و در جامعه متشکل انسانی را به وجود آورد.
در ایه دوم از آنجا که ادامه این پیوند در میان همسران خصوصاً در میان
همه انسانها عموماً، نیاز به یک کشش جاذبه و کشش قلبی و روحانی دارد به
دنبال آن اضافه می کند در این آیات نشانه هایی است برای افرادی که تفکر می
کنند. جالب اینکه قرآن در این مورد هدف ازدواج را سکونت و آرامش قرار داده
است و با تعبیر پرمعنی «دلسکنوا» مسائل بسیاری را بیان کرده و نظیر این
تعبیر در سوره اعراف نیز آمد و از این جا می توان نتیجه گرفت که پشت پا زدن
به این سنت الهی وجود را ناقص می دارد، چرا که یک مرحله نکاملی متوقف شده،
به هر جال این ارامش و سکونت هم از نظر جسمی و هم از نظر روحی و هم از
جنبه فردی و هم اجتماعی است. و اما مسأله «مودت» و «رحمت» در حقیقت «ملاط» و
«چسب» مصالح ساختمانی جامعه انسانی است.
چرا جامعه از فرد فرد انسانها تشکیل شده است. همچون ساختمان عظیم و
پرشکوهی که از آجرها و قطعات سنگی تشکیل می گردد. اگر این افراد پراکنده با
هم ارتباط پیدا نکند «جامعه» یا «ساختمانی» به وجود نخواهد آمد. آنکس که
انسان را برای زندگی اجتماعی آفریده این پیوند و ربط ضرویر را نیز ایجاد
کرده است.
البته آیه مودت و رحمت را میان دو همسر بیان می کند و این احتمال نیز
وجود دارد که ولی این احتمال که تعبیر (بینکم) اشاره به همه انسانها باشد،
که دو همسر از مصادیق بارز‌آن بیان می شود و در اصل جامعه بدون مودت و رحمت
امکان پذیر نیست، و از میان رفتن این دو پیوند و حتی ضعف و کمبود آن مایه
هزاران بدبختی و اضطراب اجتماعی است. آخرین ایه مورد بحث معجونی از آیات
آفاق و انفس است نخست به خلقت آسمانها و زمین اشاره کرده می گوید: از نشانه
های بزرگ خدا آفرینش آسمان ها و زمین است. آسمان ها با آن همه کرامت، با
آن همه منظومه ها و کهکشان ها، آسمانهایی که اندیشه بلندپرواز انسان از درک
عظمت آن عاجز است. یک روز بود که انسان کواکب آسمان ها را همین می دانستند
که با چشم دیده می شود. اما هر قدر تلسکوپ های قوی و عظیمتر ساخته شد عظمت
و کثرت ستارگان آسمان
|